فلسفه
بعثت پیامبران و به تبع آنان امامان علیهم السلام برای تربیت نفوس بشر و
ارتقاء بخشیدن به مراتب عالی معنویت بوده است. لذا این بزرگواران پیوسته
در آموزش مکارم اخلاق کوشا بوده تا انسان به مرتبه ای برسد که به مقام
خلیفة اللهی نائل آید. حال که بشریت به بزرگترین بلای الهی دچار گشته و از
فیض مستقیم امام محروم شده باید به ریسمان سنن نبی اکرم و فرمایشات اهل
بیت علیهم السلام متمسک شده و در برابر فرامین و نصایح ایشان زانوی ادب
زده و شاگردی نماید تا شاید راه را از بیراهه تمیز داده و به سعادت ابدی
که همانا تحصیل رضایت حضرت حق می باشد، برسد.
لاتدعوا
العمـل الصالـح و الاجتهاد فى العبادة اتکالا على حب آل محمد علیهم السلام
ولا تدعوا حبّ آل محمـد علیهم السلام لامرهـم اتّکـالاً علـى العبـادة
فـانـّه لایقـبل احـدهـمـا دون الاخر.
امام رضا علیه السلام فرمود :
مبادا
اعمال نیک را به اتکاى دوستى آل محمد علیهم السلام رها کنید؛ و مبادا
دوستى آل محمد علیهم السلام را به اتکاى اعمال صالح از دست بدهید، زیرا
هیچ کدام از ایـن دو، به تنهایى پذیرفته نمى شود .(1)
خمـسٌ
مـن لـم تکـن فیه فلا تـرجـوه لشـىءٍ مـن الـدنیـا و الاخـرة من لم تعرف
الوثاقة فى ارومته و الکرم فى طباعه والرصانة فى خلقه والنبل فى نفسه و
المخافة لربّه .
امام رضا علیه السلام فرمود:
پنج صفت است که در هر کس نباشد امید چیزى از دنیا و آخرت به او نداشته باشید:
ـ کسى که در نهادش اعتماد نبینى
ـ کسى که در سرشتـش کرم نیابـى
ـ کسـى که در آفرینشـش استـوارى نبینى
ـ کسى که در نفسش نجابت نیابى
ـ کسى که از خدایش بیمناک نباشد.(2)
