سید شهیدان اهل قلم ، حاج مرتضی آوینی ،
در قسمتی از برنامه پنجم روایت فتح با نامشهری درآسمان شهادت محمد حسین
فهمیده را این گونه زیبا ترسیم می کند:

 خرمشهر، از همان آغاز خونین
شهر شده بود. خرمشهر، خونین شهر شده بود. آیا طلعت را جز از منظر این آفاق
 می توا ن نگریست ؟ آنان درغربت جنگیدند و با مظلومیت به شهادت رسیدند و
پیکرهای شان زیر تانک های شیطان تکه تکه شد و به آب و باد و خاک و آتش
پیوست . اما... راز خون آشکار شد. راز خون را جز شهدا در نمی یابند. گردش
خون در رگ های زندگی شیرین است . اما ریختن آن در پای محبوب ، شیرین تر.

...
شایستگان آنانند که قلبشان را عشق تا آن جا انباشته است که ترس از مرگ
جایی برای ماندن ندارد. شایستگان جاودانانند. حکمرانان جزایر سرسبز
اقیانوس بی انتهای نور، که پرتوی از آن همه کهکشان آسمان دوم را روشنی
بخشیده است.   

خبر شهادت حسین فهمیده

صدای
جمهوری اسلامی ایران با قطع برنامه های خود اعلام می کند که نو جوانی
سیزده ساله با فداکاری زیر تانک عراقی رفته آن را منفجر کرده و خود نیز به
شهادت رسیده است . امام قدس سره در پیامی که به مناسبت دومین سالگرد
پیروزی انقلاب اسلامی صادر می کنند، جملات معروف خود را پیرامون او می
فرمایند:

رهبر ماآن طفل سیزده ساله ای است که با قلب کوچک خود که
ارزشش از صدها زبان و قلم بزرگ تر است، با نارنجک ، خود را زیر تانک دشمن
انداخت وآن را منهدم نمود و خود نیز شربت شهادت نوشید.

به این
ترتیب و با این کلمات ، حسین و فداکاری و شجاعت او جاودانه شد. بقایای
پیکر شهید حسین فهمیده دربهشت زهرا، قطعه 24، ردیف 44، شماره 11، به خاک
سپرده می شود.

سیزده آبان در تاریخ انقلاب اسلامی برگی زرین و مقطعی حساس و مناسبتی
پرخاطره است ، به خصوص که چهارده سال بعد از تبعید حضرت امام ( ره ) در
همین روز ( 13 آبان 1357 ) فرزندان امام در مقابل دانشگاه تهران و
خیابانهای اطراف با شعار درود بر خمینی ، مرگ بر شاه ، پایه های حکومت را
به لرزه در آورده و با گلوله های ماموران شاه به خاک و خونغلتیدند .

صبح
روز 13 آبان 1357 دانش آموزان در حالیکه مدارس را تعطیل کرده بودند روبه
سوی دانشگاه نهادند تابار دیگر پیوندشان را با رهبر بت شکن خویش به
جهانیان اعلام نمایند . این جوانان پرشور ، گروه گروهوارد دانشگاه شده و
در آنجا اجتماع نمودند .

ماموران شاه دانشگاه را به محاصره خود در آوردند .

ساعت
یازده صبح ، ماموران ، ابتدا چند گلوله گاز اشک آور در میان دانش آموزان و
دانشجویان پرتاب کردند ، اجتماع کنندگان در حالیکه به سختی نفس میکشیدند ،
صدای خود را رساتر کردهبا صدای بلندتر الله اکبر می گفتند . سپس تیراندازی
آغاز گشت و لاله های انقلاب یکی پس از دیگری درخون غلتیدند . در این فاجعه
56 تن شهید و صدها نفر مجروح شدند و جنگ و گریز ماموران فرمانداری نظامی
با دانشجویان و دانش آموزان تا پاسی از شب ادامه داشت .

امام خمینی (ره) به همین مناسبت پیامی رااز پاریس ، برای ملت قهرمان ایران فرستاد  :

عزیزان
من صبور باشید که پیروزی نهایی نزدیک است و خدا با صابران است .... ایران
امروز جایگاه آزادگان است .... من از این راه دور چشم امید به شما دوخته
ام ... و صدای آزادیخواهی و استقلال طلبی شما را به گوش جهانیان می رسانم .

فلسفه
بعثت پیامبران و به تبع آنان امامان علیهم السلام برای تربیت نفوس بشر و
ارتقاء بخشیدن به مراتب عالی معنویت بوده است. لذا این بزرگواران پیوسته
در آموزش مکارم اخلاق کوشا بوده تا انسان به مرتبه ای برسد که به مقام
خلیفة اللهی نائل آید. حال که بشریت به بزرگترین بلای الهی دچار گشته و از
فیض مستقیم امام محروم شده باید به ریسمان سنن نبی اکرم و فرمایشات اهل
بیت علیهم السلام متمسک شده و در برابر فرامین و نصایح ایشان زانوی ادب
زده و شاگردی نماید تا شاید راه را از بیراهه تمیز داده و به سعادت ابدی
که همانا تحصیل رضایت حضرت حق می باشد، برسد.

عمل صالح و دوستى آل محمد

لاتدعوا
العمـل الصالـح و الاجتهاد فى العبادة اتکالا على حب آل محمد علیهم السلام
ولا تدعوا حبّ آل محمـد علیهم السلام لامرهـم اتّکـالاً علـى العبـادة
فـانـّه لایقـبل احـدهـمـا دون الاخر.

امام رضا علیه السلام فرمود :

مبادا
اعمال نیک را به اتکاى دوستى آل محمد علیهم السلام رها کنید؛ و مبادا
دوستى آل محمد علیهم السلام را به اتکاى اعمال صالح از دست بدهید، زیرا
هیچ کدام از ایـن دو، به تنهایى پذیرفته نمى شود .(1)

پنج صفت مهم

خمـسٌ
مـن لـم تکـن فیه فلا تـرجـوه لشـىءٍ مـن الـدنیـا و الاخـرة من لم تعرف
الوثاقة فى ارومته و الکرم فى طباعه والرصانة فى خلقه والنبل فى نفسه و
المخافة لربّه .

امام رضا علیه السلام فرمود:

پنج صفت است که در هر کس نباشد امید چیزى از دنیا و آخرت به او نداشته باشید:

ـ کسى که در نهادش اعتماد نبینى

ـ کسى که در سرشتـش کرم نیابـى

ـ کسـى که در آفرینشـش استـوارى نبینى

ـ کسى که در نفسش نجابت نیابى

ـ کسى که از خدایش بیمناک نباشد.(2)

سم‏اللَّه‏الرّحمن‏الرّحیم‏

الحمدللَّه رب العالمین. والصّلاة والسّلام على سیدنا و نبیّنا ابى القاسم محمّد
و على آله الاطیبین الاطهرین المنتجبین، الهداة المهدیّین المعصومین، سیّما بقیة
اللَّه فى الارضین. قال اللَّه الحکیم فى‏کتابه: «ونرید ان نمنّ على الذین
استضعفوافى‏الارض، ونجعلهم ائمّة ونجعلهم الوارثین.»(1)

خداى بزرگ را بسیار شکرگزارم که یک بار دیگر این توفیق را به بنده ارزانى داشت
که شما مردم عزیز، خونگرم، انقلابى، مؤمن، مجاهد فى‏سبیل‏اللَّه و صادق در پیروى از
اسلام و امام را، در این شهر زیارت کنم. من از شهر شما و از شما مردم عزیز،
خاطره‏هاى بسیار خوبى دارم.

شما مردم استان چهارمحال و بختیارى رادر جبهه و در پشت جبهه، با سربلندى و
سرافرازى دیده‏ایم. سپاهیان و بسیجیان و سرداران و فرماندهان و برگزیدگان شما در
جبهه‏هاى جنگ، در قالب «تیپ قمر بنى‏هاشم»، حقیقتاً مایه سرافرازى بودند، که
فراموش‏شدنى نیست.

شما مردم در پشت جبهه، از جهت کمکهاى مردمى، از جهت بسیج مردمى، از جهت حضور در
صحنه‏هاى گوناگون انقلاب، جزو مردم نمونه کشور ما هستید. خدا را شکرگزاریم که دلهاى
شما را به نور محبّت و صفا و ایمان و عشق به انقلاب منوّر کرد؛ قدمهاى شما را
استوار، دلهاى شما را امیدوار، گامهاى شما را محکم و پیروزى را در صحنه‏هاى جنگ
نصیب شما کرد. این، لطف پروردگار است.

استان چهارمحال و بختیارى، استانى مستعدّ است. هم استعداد طبیعى دارد و هم
استعداد فرهنگى. از لحاظ استعداد طبیعى، معادن زیرزمینى این استان، متنوّع و قابل
توجّه است. آب، امکانات دامدارى و مراتع این استان، باارزش است. از لحاظ استعداد
فرهنگى و انسانى، جوانان این استان بااستعدادند. در میدانهاى علم و دانش و ادب و
فرهنگ و هنر، مردمانى هستند که على‏رغم محرومیتهایى که در طول زمان - چه در دوران
خانها و چه در دوران ستمشاهى - بر آنها تحمیل شده است، این استان از لحاظ نیروى
فرهنگى و انسانى، خود را نشان داده است.

من فراموش نمى‏کنم سالها پیش از این، قبل از آن‏که بدانم «سامان» کجاست، نام
«عُمّان سامانى» و «دهقان سامانى» را، به عنوان دو شاعر، مى‏دانستم و شعر آنها را
مى‏شناختم. اینها یک نمونه است. امروز هم بحمداللَّه استعدادها جوشان است. از اینها
بالاتر، روحیه نشاطى است که در شما مردم وجود دارد. یکى از مظاهر آن، همین حضور
پرشور و محبّت‏آمیز شما مردم عزیز و گرامى در این میدان یا در خیابانهاى شهر است؛
که هرچه انسان چشم مى‏گرداند، این چهره‏هاى جوان و بانشاط و پرقدرت و بااستعداد را
مشاهده مى‏کند. همه اینها نعمتهاى خدا بر ما مردم ایران و بر شما مردم این استان -
بخصوص - و بر مسؤولین کشور است؛ که باید از این نعمتها قدردانى کنیم. خدا را بر این
نعمتها شکر کنیم، و بر اساس این نعمتها برنامه‏ریزى کنیم.

اما آنچه دل انسان رابه درد مى‏آورد این است که این استان، با وجود همه این
استعدادها، در طول سالیان دراز، محرومیت کشیده است. در دوران ستمشاهى نگاه
نمى‏کردند که مردم چه مى‏خواهند و چه لازم دارند. نگاه مى‏کردند که رفقاى خودشان،
نوکران خودشان و خوانین منطقه، چه لازم دارند و چه مى‏خواهند. مردم را قربانى خانها
مى‏کردند. نتیجه این شد که از قِبَلِ این استان و این مردم محروم ونجیب و صبور و
بااستعداد، جیبهایى پُر شد و خانها و خان‏زاده‏ها عیّاشیها کردند؛ اما جوانان این
استان محروم ماندند. در و پیکراین استان، محروم ماند. کوه و بیابان این استان،
دست‏نخورده ماند.

در دوران بعد از پیروزى انقلاب تا امروز، به فضل پروردگار، خیلى کار شده، خیلى
زحمت کشیده شده و خیلى بودجه و پول در این‏جا مصرف شده است؛ اما همه اینها، در
مقابل محرومیتها و نیازها چیز زیادى نیست. امسال که سال هزار و سیصد و هفتاد و یک
است، بودجه عمرانى این استان تقریباً پنج برابر سال گذشته است. این، نشان مى‏دهد که
مسؤولین کشور و مسؤولین استان و عناصر فعّال این استان، تلاش و کار مى‏کنند.
بحمداللَّه طرحهاى زیادى اجرا شده است؛ اما آنچه باید بشود، کمتر از آنچه تا امروز
شده است، نیست.

من همین جا یک جمله رابه شما مردم عزیز، جوانان پرشور و مؤمن و مردان و زنان
علاقه‏مند و باصفا عرض کنم و بعد به مطلب اصلى مورد نظر بپردازم. آن جمله این است:
حالا که بحمداللَّه دولت اسلامى است، حالا که مسؤولین علاقه‏مندند و کسانى که در
رأس امور قرار دارند، خودشان جزو قشرهاى عمومى این مردم هستند و مى‏خواهند کار کنند
- و نمونه‏اش همین کارهایى است که شده‏است - حالا که مسؤولین در خدمتند، شما مردم،
شما جوانان و شما کسانى که قدرت فکرى یا عملى دارید هم، باید کمک کنید. طرحهاى دولت
را زنده کنید؛ با دولت همکارى کنید. جوانان درس بخوانند، خود را بسازند و آماده
کنند. روستایى و عشایرى و دامدار و مسؤولین کشورى و مسؤولین محلّى، همه و همه، هر
کدام که کارى بر عهده آنها گذاشته شده است، آن کار را خوب انجام دهند.

رژیم ستمشاهى، سعى مى‏کرد مردم را به تنبلى سوق دهد .در زبان نه؛ امّا در عمل
این‏گونه بود. ما باید امروز - بعد از آن‏که بحمداللَّه سایه شوم طاغوت از سر این
کشور و ملت کم شده است - تلاش کنیم، کار کنیم و نیرو و استعدادمان را به‏کار
بیندازیم.